Saltar ao contido

Gran Premio de Italia de 1993

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Italia de 1993
Nome oficialPioneer Corporation 64° Gran Premio d'Italia Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Italia Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1993 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento53 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Monza (Monza) 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.620555555556, 9.2894444444444 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,793 km Editar o valor en Wikidata
PaísItalia Editar o valor en Wikidata
Data12 de setembro de 1993 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoDamon Hill Editar o valor en Wikidata
Pole positionAlain Prost Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaDamon Hill Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de Italia de 1993 (oficialmente Pioneer 64° Gran Premio d'Italia[1]) foi unha carreira de Fórmula 1 que se disputou o 12 de setembro de 1993 en Monza. Foi a décimo terceira carreira da tempada de Fórmula Un de 1993.

A carreira de 53 voltas gañouna o piloto británico Damon Hill, pilotando un Williams - Renault, logo de que comezase desde a segunda posición. O francés Jean Alesi terminou segundo nun Ferrari, mentres que o estadounidense Michael Andretti terminou terceiro nun McLaren - Ford, na súa última carreira de F1 antes de regresar as IndyCars. O compañeiro de equipo de Hill, o francés Alain Prost, logrou a pole position e liderou ata sufrir unha falla no motor a falta de cinco voltas, o que permitiu a Hill alcanzar a súa terceira vitoria consecutiva.

Os coches de Williams unha vez máis dominaron a cualificación, copando a primeira fila da grella con Alain Prost na pole e Damon Hill xunto a el. Jean Alesi obtivo o terceiro lugar no seu Ferrari, para gran alegría dos Tifosi; uniuse na segunda fila Ayrton Senna no McLaren. Michael Schumacher en Benetton e Gerhard Berger no segundo Ferrari ocuparon á terceira fila. Máis abaixo na grella, había dúas caras novas: Pedro Lamy facendo o seu debut no Gran Premio para un equipo con problemas de liquidez Lotus, tomando o lugar dos lesionados Alessandro Zanardi, mentres que o equipo Jordan, que necesitaba un substituto para Thierry Boutsen trala retirada do belga da F1, había decidido evaliar ao novo e prometedor piloto Fórmula 3000 xaponesa Marco Apicella, despois de que o seu piloto de probas, Emanuele Naspetti, rexeitara a oportunidade de competir.

Ao principio, Alesi adiantouse a Hill e Senna tratou de facer o mesmo, pero houbo contacto entre Hill e Senna, o que provocou que os dous pilotos retrocedesen, con Senna terminando no noveno lugar e Hill xusto detrás del no décimo. Máis atrás houbo caos, xa que dous incidentes separados viron a eliminación de cinco autos na primeira chicana. No primeiro incidente, os Footworks de Derek Warwick e Aguri Suzuki colisionaron e leváronse por diante o un ao outro. No segundo incidente, o piloto de Sauber JJ Lehto, que tivo que comezar desde a parte posterior da grella, esperaba recuperar o terreo perdido e procedeu a levarse a si mesmo e os Jordans de Rubens Barrichello e Apicella fóra da carreira. O debut de Apicella, que tamén sería o seu único inicio nun Grand Prix, non durou máis de 800 metros, converténdoo extraoficialmente no piloto cunha da carreira máis curta na Fórmula Un. Prost levou a Alesi, Schumacher, Berger, Johnny Herbert e Martin Brundle á volta 2. Na volta 4, Schumacher superou a Alesi para tomar a segunda posición.

Na volta 8, Senna colisionou co Ligier de Brundle, abandonando ambos. As ambicións de campionato de Prost recibiron un grande impulso coa retirada de Senna. Mentres tanto, Hill subira ao cuarto lugar e superara a Alesi polo terceiro posto na10ª volta, antes de pasar ao segundo posto na volta 22 cando o motor de Schumacher fallou.

Neste punto, Prost lideraba por case 20 segundos, pero na volta 48 Hill reducira esta vantaxe a dous segundos. Logo, na volta 49, cinco antes do final, o motor Renault do auto de Prost soltouse. Hill logrou a súa terceira vitoria consecutiva con 40 segundos sobre Alesi, con Michael Andretti terceiro e Karl Wendlinger, Riccardo Patrese (anotando os seus puntos finais na F1) e Érik Comas completando os seis primeiros. O final da carreira tamén brindou á Fórmula Un un dos seus momentos máis espectaculares. Os Minardis de Pierluigi Martini e Christian Fittipaldi achegáronse á liña da bandeira a cadros cando a roda dianteira esquerda de Fittipaldi fixo contacto coa roda traseira dereita do seu compañeiro de equipo. O contacto lanzou o automóbil de Fittipaldi ao aire, onde fixo unha voltereta case perfecta antes de aterrar sobre as súas rodas e patinar alén da liña. Ningún condutor resultou ferido e ambos terminaron a carreira sen perder unha posición.

Esta foi a sétima vitoria consecutiva do equipo Williams. Antes da fin de semana da carreira, McLaren informoulle a Andretti que esta sería a súa última carreira co equipo debido ás malas actuacións, [Cómpre referencia] e sería substituído polo piloto de probas do equipo, Mika Häkkinen. Ironicamente, a súa carreira final na Fórmula Un tamén resultaría ser o seu mellor resultado co seu terceiro posto.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 2 Francia Alain Prost Williams-Renault 1:22.163 1:21.179
2 0 Damon Hill Williams-Renault 1:22.283 1:21.491 +0.318
3 27 Francia Jean Alesi Ferrari 1:22.625 1:21.986 +0.807
4 8 Ayrton Senna McLaren-Ford 1:23.310 1:22.633 +1.454
5 5 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 1:23.888 1:22.910 +1.731
6 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 1:23.750 1:23.150 +1.971
7 12 Johnny Herbert Lotus-Ford 1:25.463 1:23.769 +2.590
8 10 Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda 1:26.127 1:23.856 +2.677
9 7 Michael Andretti McLaren-Ford 1:25.348 1:23.899 +2.720
10 6 Italia Riccardo Patrese Benetton-Ford 1:26.082 1:23.918 +2.739
11 9 Derek Warwick Footwork-Mugen-Honda 1:24.673 1:24.048 +2.869
12 25 Martin Brundle Ligier-Renault 1:24.608 1:24.137 +2.958
13 30 Finlandia JJ Lehto Sauber 1:24.298 1:24.419 +3.119
14 26 Mark Blundell Ligier-Renault 1:25.238 1:24.344 +3.165
15 29 Austria Karl Wendlinger Sauber 1:25.016 1:24.473 +3.294
16 19 Francia Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 1:25.529 1:24.807 +3.628
17 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 1:26.300 1:24.886 +3.707
18 4 Italia Andrea de Cesaris Tyrrell-Yamaha 1:25.482 1:24.916 +3.737
19 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 1:26.664 1:25.144 +3.965
20 20 Francia Érik Comas Larrousse-Lamborghini 1:26.323 1:25.257 +4.078
21 21 Italia Michele Alboreto Lola-Ferrari 1:26.287 1:25.368 +4.189
22 24 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:25.903 1:25.478 +4.299
23 15 Italia Marco Apicella Jordan-Hart 1:51.300 1:25.672 +4.493
24 23 Christian Fittipaldi Minardi-Ford 1:26.135 1:25.699 +4.520
25 22 Italia Luca Badoer Lola-Ferrari 1:26.049 1:25.957 +4.778
26 11 Portugal Pedro Lamy Lotus-Ford 1:26.380 1:26.324 +5.145
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 0 Damon Hill Williams-Renault 53 1:17:07.509 2 10
2 27 Francia Jean Alesi Ferrari 53 + 40.012 3 6
3 7 Michael Andretti McLaren-Ford 52 + 1 Lap 9 4
4 29 Austria Karl Wendlinger Sauber 52 + 1 volta 15 3
5 6 Italia Riccardo Patrese Benetton-Ford 52 + 1 volta 10 2
6 20 Francia Érik Comas Larrousse-Lamborghini 52 + 1 volta 20 1
7 24 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 51 + 2 voltas 22
8 23 Christian Fittipaldi Minardi-Ford 51 + 2 voltas 24
9 19 Francia Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 51 + 2 voltas 16
10 22 Italia Luca Badoer Lola-Ferrari 51 + 2 voltas 25
11 11 Portugal Pedro Lamy Lotus-Ford 49 Eléctrico 26
12 2 Francia Alain Prost Williams-Renault 48 Motor 1
13 4 Italia Andrea de Cesaris Tyrrell-Yamaha 47 Presión aceite 18
14 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 47 + 6 voltas 17
Ret 21 Italia Michele Alboreto Lola-Ferrari 23 Suspensión 21
Ret 5 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 21 Motor 5
Ret 26 Mark Blundell Ligier-Renault 20 Trompo 14
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 15 Suspensión 6
Ret 12 Johnny Herbert Lotus-Ford 14 Trompo 7
Ret 25 Martin Brundle Ligier-Renault 8 Colisión 12
Ret 8 Ayrton Senna McLaren-Ford 8 Colisión 4
Ret 10 Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda 0 Colisión 8
Ret 9 Derek Warwick Footwork-Mugen-Honda 0 Colisión 11
Ret 30 Finlandia JJ Lehto Sauber 0 Colisión 13
Ret 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 0 Colisión 19
Ret 15 Italia Marco Apicella Jordan-Hart 0 Colisión 23
Fonte:[2]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Texto en negra indica Campión do Mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
  1. "Motor Racing Programme Covers: 1993". The Programme Covers Project. Consultado o 12 de novembro de 2017. 
  2. "1993 Italian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 2 de decembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 


Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1993
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1993
Carreira seguinte:
Gran Premio de Portugal de 1993
Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1992
Gran Premio de Italia Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1994

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]